Archiwa Dla mam - bobonavi.pl

Bezpieczne podróże z dzieckiem: Jak wybrać idealny fotelik samochodowy?

Dorota Czaja Sprzedawca Fotelików I Wózków Dziecięcych Bezpieczeństwo naszego dziecka jest dla nas priorytetem, zwłaszcza podczas podróży samochodem. Fotelik samochodowy to niezbędny element wyposażenia każdego pojazdu, w którym przewozimy malucha. Jak wybrać odpowiedni model, który zapewni dziecku maksymalne bezpieczeństwo? Na co zwrócić uwagę przy wyborze fotelika samochodowego? Grupa wiekowa: Foteliki dzielą się na grupy wagowe. Dla noworodków i niemowląt przeznaczone są nosidełka (grupa 0+), a dla starszych dzieci foteliki z wyższych grup wagowych. Montaż: Foteliki można montować na pasy bezpieczeństwa lub na bazie ISOFIX. Baza ISOFIX zapewnia stabilniejsze mocowanie. Funkcje dodatkowe: Niektóre foteliki posiadają dodatkowe funkcje, takie jak możliwość regulacji nachylenia siedziska, wkładki redukcyjne, czy obrotowe siedzisko. Komfort dziecka: Wybierz fotelik, który zapewni dziecku wygodną pozycję podczas podróży. Zwróć uwagę na wyprofilowanie siedziska i zagłówka. Bezpieczeństwo: Najważniejszym kryterium jest bezpieczeństwo. Wybieraj foteliki renomowanych producentów, które przeszły pozytywnie testy zderzeniowe. Dlaczego warto wybrać fotelik z możliwością jazdy tyłem? Jazda tyłem do kierunku jazdy jest najbezpieczniejszą pozycją dla dziecka. W przypadku wypadku, siła uderzenia rozkłada się na większą powierzchnię ciała dziecka, co minimalizuje ryzyko poważnych obrażeń. Eksperci zalecają przewożenie dzieci tyłem przynajmniej do 4. roku życia, a najlepiej jak najdłużej, aż do osiągnięcia maksymalnej wysokości dopuszczalnej przez producenta fotelika. Foteliki obrotowe – czy warto? Foteliki obrotowe ułatwiają wkładanie i wyjmowanie dziecka z samochodu, zwłaszcza dla rodziców z małymi dziećmi. Jednak warto pamiętać, że obrót fotelika do pozycji przodem do jazdy jest dozwolony tylko podczas postoju. Pamiętaj również, że w Polsce jest obowiązek wożenia tyłem do kierunku jazdy do 15 miesiąca życia dziecka, ale według badań zalecamy jazdę tyłem jak najdłużej czyli do 4/6 roku życia. Jak dopasować fotelik do samochodu i dziecka? Montaż: Fotelik musi być prawidłowo zamontowany zgodnie z instrukcją producenta. W razie wątpliwości warto skorzystać z pomocy specjalisty. Dopasowanie do dziecka: Dziecko powinno być odpowiednio zabezpieczone pasami. Pasy muszą być napięte, ale nie za mocno. Regularna kontrola: Regularnie sprawdzaj, czy fotelik jest prawidłowo zamontowany i czy pasy są odpowiednio napięte. Podsumowanie Wybór odpowiedniego fotelika samochodowego to inwestycja w bezpieczeństwo Twojego dziecka. Zwracaj uwagę na jakość wykonania, funkcjonalność i bezpieczeństwo. Pamiętaj, że najważniejsza jest pozycja tyłem do kierunku jazdy, która zapewnia najwyższy poziom ochrony. Jeśli masz wątpliwości co do tego czy Twój maluch ma odpowiednio dobrany fotelik lub bezpieczną pozycję zawsze możesz pojechać do wyspecjalizowanego sklepu i zapytać fachowca. W BOBO-CAR w Łowiczu taka usługa jest zawsze BEZPŁATNA.

Położna środowiskowa – kiedy i jak wybrać? Na co zwrócić uwagę?

Karolina Chojnacka Położna środowiskowo-rodzinna, Certyfikowany Doradca Laktacyjny, Doradca Noszenia W Chustach I Nosidłach Miękkich Położna środowiskowa, rodzinna obejmuje swoją opieką kobietę i jej rodzinę. Jej opieka przysługuje każdej kobiecie od urodzenia aż do śmierci, a także noworodkom i niemowlętom płci męskiej przez pierwsze dwa miesiące życia. W tym artykule skupimy się przede wszystkim na roli położnej środowiskowej w okresie okołoporodowym. Jak i kiedy zacząć szukać położnej środowiskowej? Jak zabrać się za poszukiwania położnej środowiskowej, kiedy i gdzie jej szukać? Położne rodzinne pracują przede wszystkim w poradniach podstawowej opieki zdrowotnej, czyli najczęściej placówkach, gdzie znajdziesz lekarza rodzinnego, ale także prowadzą indywidualne praktyki, posiadające kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia lub świadczą usługi prywatne. Chociaż to teoretycznie oczywiste, że możesz skorzystać z usług położnej prywatnie, to jednak wiele pacjentek nie ma tej świadomości, myśląc, że takie świadczenia mogą uzyskać tylko na NFZ. Poszukiwania swojej położnej środowiskowej rozpocznij już w pierwszej połowie ciąży! Gdzie znaleźć położną środowiskową? Jeśli chcesz skorzystać z usług położnej środowiskowej na NFZ to zacznij poszukiwania od swojej poradni POZ. Najprawdopodobniej masz już złożoną deklarację wyboru położnej w tej placówce, co możesz sprawdzić w swoim koncie pacjenta – https://pacjent.gov.pl/internetowe-konto-pacjenta. Warto w rejestracji poradni poprosić o kontakt do tej położnej lub informację o godzinach, gdy można spotkać ją w poradni. Jak sama nazwa wskazuje, naturalnym miejscem bytowania położnej POZ jest środowisko, czyli Wasze domy. Porozmawiaj z położną, powiedz o swoich oczekiwaniach, potrzebach, omówcie, jak będzie wyglądać Wasza współpraca. Wtedy podejmij decyzję, czy jest to osoba, z którą „zwiążesz się” na najbliższe kilka miesięcy, a po porodzie z pełnym zaufaniem i swobodą zaprosisz do swojego domu na wizyty patronażowe. Jeśli to nie Twój klimat – szukaj dalej. Warto zapytać koleżanki o polecajki i antypolecajki, poszukać ich również na lokalnych grupach dla mieszkańców np. na portalach społecznościowych jak Facebook. To zazwyczaj dobra droga, ponieważ większość położnych, zwłaszcza w większych miastach, obejmuje swoją opieką kobiety na konkretnym obszarze miasta. Dlaczego warto wybrać położną wcześniej? Udało się? To teraz czas na rozpoczęcie edukacji przedporodowej, która przygotuje Cię do porodu, połogu, opieki nad noworodkiem. W ramach NFZ przysługuje Ci bezpłatna edukacja przedporodowa, którą najlepiej rozpocząć od 21. tygodnia ciąży. Dlatego też wspomniałam wcześniej o poszukiwaniach odpowiedniej położnej w pierwszej połowie ciąży. Po pierwsze – jest to czas, w którym należy rozpocząć edukację, po drugie – gdy zdecydujesz się zbyt późno na współpracę z daną położną, może ona już nie mieć miejsc na objęcie Ciebie i Twojego noworodka opieką. Czego dotyczy edukacja przedporodowa? Edukacja przedporodowa obejmuje naprawdę szeroką tematykę, dlatego tak wcześnie ją rozpoczynamy. Pomiędzy 21. a 32. tygodniem ciąży można zrealizować jedną wizytę edukacyjną w tygodniu, natomiast po 32. – dwie wizyty. W ramach spotkań omawiamy taką tematykę, jak: symptomy zbliżającego się porodu i jego rozpoczęcie, korzyści i zagrożenia z porodu drogami natury, wskazania do cięcia cesarskiego, wskazania i przebieg indukcji porodu, przygotowanie ciała do porodu, pozycje wertykalne w porodzie, sposoby łagodzenia bólu porodowego, nacięcie i szycie krocza, przebieg pierwszych godzin po porodzie w szpitalu, plan porodu, szczepienia ochronne dzieci, przebieg połogu, postępowanie z raną i blizną po pęknięciu/nacięciu krocza czy cięciu cesarskim, korzyści z karmienia naturalnego, fizjologia laktacji, pozycje do karmienia oraz to, jak powinno wyglądać dostawienie do piersi, odciąganie i przechowywanie pokarmu, metody podaży mleka odciągniętego lub modyfikowanego, wskazania do dokarmiania noworodka, wybór sprzętu laktacyjnego, najpowszechniejsze problemy laktacyjne, adaptacja noworodka po porodzie, otoczenie noworodka, pierwszy spacer, urządzenie kącika noworodkowego, pierwsza kąpiel i szeroko pojęta pielęgnacja, toaleta, prawidłowe podnoszenie, noszenie, przebieranie, problemy pielęgnacyjne, które mogą pojawić się w pierwszych tygodniach życia dziecka. Jak wygląda wizyta patronażowa położnej? Po porodzie położna przychodzi na wizytę patronażową po umówieniu terminu z rodzicami. Pierwsza wizyta powinna odbyć się w ciągu 48 godzin od otrzymania zgłoszenia, czyli złożenia przez rodziców deklaracji w poradni POZ. Jednak polecam i sama preferuję otrzymanie informacji od rodziców niezwłocznie po porodzie, aby odpowiednio zaplanować sobie pracę. Umożliwia to zrealizowanie wizyty w spokoju i przeznaczenie na nią odpowiedniego czasu. W ramach opieki na NFZ mamie i noworodkowi przysługuje 4–6 wizyt patronażowych w pierwszych 8 tygodniach życia dziecka. Na pierwszą wizytę należy przeznaczyć około 90 minut. Dobrze, aby w pierwszej wizycie uczestniczyli oboje rodzice, zwłaszcza gdy w domu jest starsze dziecko, które wymaga opieki. Podczas wizyty położna: zbierze wywiad z mamą na temat przebiegu porodu i wczesnego okresu poporodowego, wypełni dokumentację medyczną, zbada dziecko, oceni jego przyrost masy ciała, opowie o pielęgnacji skóry, pępka, okolicy pieluchowej, odpowie na pytania dotyczące noworodka, może pomóc z pierwszą kąpielą (jeśli rodzice wcześniej przygotują wanienkę, ręcznik, płyn do kąpieli, ubranka itd.), zbada piersi mamy, oceni obkurczanie się macicy, skontroluje obrażenia krocza lub bliznę po cięciu cesarskim, pomoże z dostawieniem noworodka do piersi lub doradzi w przypadku karmienia butelką. Bardzo ważne, aby na każdą wizytę przygotować książeczkę zdrowia dziecka, do której położna będzie wpisywać informacje na temat maluszka, opisywać ewentualne problemy oraz zapisywać zalecenia. Konieczne jest również przekazanie położnej informacji od specjalistów, których odwiedzacie. Kolejne wizyty patronażowe będą już na pewno krótsze, co oczywiście zależy od Waszych potrzeb i pytań. Na każdej wizycie położna powinna jednak zbadać maluszka, ocenić przyrost masy ciała oraz stan położniczy i psychiczny mamy. Godziny pracy położnych środowiskowych w ramach NFZ Wizyty położnej środowiskowej w ramach NFZ mogą odbywać się od poniedziałku do piątku pomiędzy 8:00 a 18:00. Położna to nie kontrola sanepidu Na koniec najważniejsze – położna środowiskowa to człowiek taki sam jak Wy 😉 To nie inspekcja sanitarna, która będzie sprawdzać, czy kurze są odpowiednio starte. To człowiek, który w pełni rozumie, że to szczególny czas w Waszym życiu, w którym macie skupić się na odpoczynku i poznawaniu Waszego nowego człowieka. To, że w zlewie leżą gary, a przy pralce pranie, to zupełnie naturalna sprawa, która nie ściągnie na Was MOPSu. Oczywiście, gdy zachodzi podejrzenie, że dziecku może dziać się krzywda, obowiązkiem położnej jest powiadomienie odpowiednich służb.

Rozwój 3-latka: Co potrafi zrobić Twoje dziecko?

lek. Dagmara Smektała-Smakulska Pediatra Trzeci rok życia to okres intensywnego rozwoju dziecka. Maluch staje się coraz bardziej samodzielny, ciekawy świata i potrafi wyrazić swoje emocje. Jakie umiejętności zdobywa 3-latek? Jakie są jego potrzeby? Jak możesz pomóc swojemu dziecku w tym ważnym okresie? Rozwój fizyczny Trzylatek to prawdziwy energiczny odkrywca! Sprawnie biega, skacze, wspina się i tańczy. Jego ruchy są coraz bardziej skoordynowane, co pozwala mu na wykonywanie bardziej precyzyjnych czynności, takich jak budowanie wieży z klocków czy rysowanie. Rozwój emocjonalny Trzylatek zaczyna wyrażać swoje emocje w bardziej złożony sposób. Może być zarówno radosny, jak i zły czy smutny. Ważne jest, aby pomóc dziecku zrozumieć i nazwać swoje emocje, które dla Was wszystkich mogą być trudne. Rozwój społeczny Trzylatek chętnie nawiązuje kontakty z innymi dziećmi. Pojawiają się pierwsze próby wspólnej zabawy, choć konflikty o zabawki są nadal częste. Dziecko uczy się podstawowych zasad społecznych, takich jak dzielenie się czy czekanie na swoją kolej, najczęściej nie jest gotowe jeszcze do nawiązywania złożonych relacji. Rozwój poznawczy Mowa trzylatka staje się coraz bardziej złożona. Dziecko zadaje mnóstwo pytań, opowiada historie i lubi słuchać bajek. Jego słownictwo szybko się powiększa. Jak wspierać rozwój 3-latka? Zapewnij bezpieczne środowisko do zabawy: Dziecko w tym wieku potrzebuje dużo przestrzeni do ruchu i eksploracji. Czytaj dziecku książki: Rozwijaj jego wyobraźnię i poszerzaj jego słownictwo. Zachęcaj do samodzielności: Pozwól dziecku na samodzielne wykonywanie czynności, takich jak ubieranie się czy mycie zębów. Ustalaj proste zasady: Dziecko potrzebuje jasnych granic, które pomogą mu poczuć się bezpiecznie. Bądź cierpliwy: Rozwój emocjonalny trzylatka jest nierówny, dlatego ważne jest, aby być cierpliwym i wspierającym, chodź czasami nasze maluchy wystawiają nas na prawdziwą próbę tych cech. Trzeci rok życia to wyjątkowy czas dla dziecka i rodziców. Obserwuj rozwój swojego malucha, wspieraj go i ciesz się każdą chwilą. W trzecim roku życia dziecko potrzebuje od rodziców i opiekunów wsparcia w rozwijaniu samodzielności oraz w regulacji emocji, zapewnienie spokoju. Ważne jest, aby zachować cierpliwość i konsekwencję, jednocześnie dając dziecku możliwość podejmowania samodzielnych decyzji w granicach bezpieczeństwa. Wspieranie rozwoju mowy poprzez rozmowy, czytanie książek i zadawanie pytań jest kluczowe dla dalszego rozwoju poznawczego dziecka. Na tym etapie rozwoju dziecko jest już świadome wielu sytuacji i obietnic, powinniśmy naszego Malucha w pewnych kwestiach traktować, jak partnera w rozmowie, nie zapominając, jak ważne jest dla niego poczucie bezpieczeństwa i miłości. Na tym etapie życia szczególnie ważne jest świadome wsparcie rodziców i pomoc dla dziecka, aby mogło odkrywać siebie i swoją rolę w świecie, a także rozwijać coraz to lepszą pewność siebie. To dzięki nim będzie miało możliwość rozwijania zdolności społecznych i umiejętności poznawczych, które będą fundamentem do dalszego rozwoju.

Rozwój dwulatka: Co potrafi zrobić Twoje dziecko?

lek. Dagmara Smektała-Smakulska Pediatra Drugi rok życia dziecka to okres dynamicznych zmian. Maluch z dnia na dzień staje się coraz bardziej samodzielny i ciekawy świata. Jakie umiejętności nabywa dwulatek? Jakie są jego potrzeby? Jak możesz go wspierać w tym ważnym okresie? Rozwój fizyczny Dwulatek to prawdziwy energiczny odkrywca! Chętnie biega, skacze, wspina się i eksploruje swoje otoczenie. Doskonale opanował chodzenie i zaczyna biegać coraz szybciej. Jego koordynacja ruchowa znacznie się poprawia, co umożliwia mu bardziej precyzyjne wykonywanie czynności, takich jak budowanie wieży z klocków czy rysowanie. Rozwój emocjonalny Emocje dwulatka są bardzo intensywne. Maluch wyraża je w sposób bezpośredni, często poprzez płacz lub złość. Zaczyna rozumieć pojęcie „ja” i coraz bardziej świadomy jest swoich potrzeb. Może pojawić się tzw. „bunt dwulatka”, który jest naturalną reakcją na rosnącą potrzebę samodzielności. Rozwój społeczny Dwulatek zaczyna interesować się innymi dziećmi, choć jego kontakty z rówieśnikami są jeszcze dość ograniczone. Chętnie naśladuje dorosłych i bawi się obok innych dzieci. Rozwój poznawczy Słownictwo dwulatka szybko się powiększa, a on sam zaczyna formułować coraz dłuższe i bardziej złożone zdania. Maluch jest bardzo ciekawy świata i zadaje mnóstwo pytań. Jak wspierać rozwój dwulatka? Zapewnij bezpieczne środowisko do zabawy: Dziecko w tym wieku potrzebuje dużo przestrzeni do ruchu i eksploracji. Czytaj dziecku książki: Rozwijaj jego wyobraźnię i poszerzaj jego słownictwo. Zachęcaj do samodzielności: Pozwól dziecku na samodzielne wykonywanie czynności, takich jak ubieranie się czy jedzenie. Ustalaj proste zasady: Dziecko potrzebuje jasnych granic, które pomogą mu poczuć się bezpiecznie. Bądź cierpliwy: Rozwój emocjonalny dwulatka jest nierówny, dlatego ważne jest, aby być cierpliwym i wspierającym. Drugi rok życia to wyjątkowy czas dla dziecka i rodziców. Obserwuj rozwój swojego malucha, wspieraj go i ciesz się każdą chwilą. Dzieci potrzebują wsparcia w rozwijaniu samodzielności, ale jednocześnie wymagają stałej uwagi i bliskości emocjonalnej. Rodzice powinni być cierpliwi i konsekwentni, wspierając rozwój autonomii, ale także pomagając dzieciom radzić sobie z frustracjami. Warto zachęcać dzieci do eksploracji otoczenia, umożliwiać zabawy ruchowe oraz aktywności wspierające rozwój mowy i zdolności poznawczych. Jest to doskonały moment do prób wdrażania samodzielności- oczywiście pod nadzorem opiekuna- w zakresie higieny: mycia rączek, odpieluchowania, mycia zębów, w zakresie jedzenia: spożywanie mini kanapeczek, owoców czy też opanowywanie używania sztućców ( na tym etapie nie powinniśmy już serwować papek tylko kawałki). Jest to przede wszystkim czas wyzwań i satysfakcjonujących chwil dla rodziców, ponieważ mogą obserwować, jak ich dziecko z każdym dniem staje się coraz bardziej samodzielne i komunikatywne.

Rozwój dziecka miesiąc po miesiącu: Pierwszy rok życia

lek. Dagmara Smektała-Smakulska Pediatra Pierwszy rok życia dziecka to czas niezwykłych przemian i odkryć. Maluch w błyskawicznym tempie nabywa nowe umiejętności, a jego świat rozszerza się z każdym dniem. Rozwój ruchowy harmonijnie pokrywa się z rozwojem intelektualnym. Zobaczmy, jak wygląda rozwój dziecka w poszczególnych miesiącach i jak możesz wspierać swojego malucha na każdym etapie. 1-3 miesiąc życia: Początki przygody W pierwszych tygodniach życia dziecko przede wszystkim przystosowuje się do życia poza łonem matki. Noworodek wiele czasu spędza na spaniu i jedzeniu. Jego ruchy są początkowo nieskoordynowane. W tym okresie dziecko zaczyna stopniowo unosić główkę leżąc na brzuchu, a pod koniec trzeciego miesiąca potrafi utrzymać ją w pionie, co jest ważnym krokiem w kierunku dalszego rozwoju motorycznego. Niepokojące jest to, jeżeli maluch zbyt szybko podnosi głowę np zaraz po porodzie może to sugerować nieprawidłowe napięcie mięśniowe, które należy skonsultować ze specjalistą. 4-6 miesiąc życia: Odkrywanie świata W drugim kwartale życia dziecko zyskuje większą kontrolę nad swoim ciałem. Zaczyna obracać się z pleców na brzuch i odwrotnie, chwyta przedmioty z większą precyzją, a także interesuje się swoimi rączkami i nóżkami, co jest oznaką rozwijającej się świadomości ciała. Ważnym kamieniem milowym jest również siedzenie z podparciem, które otwiera przed dzieckiem nowe możliwości eksploracji otoczenia i daje możliwość rozszerzania diety. 7-9 miesiąc życia: Pierwsze kroki Dziecko staje się coraz bardziej mobilne – zaczyna pełzać, a następnie raczkować.W tym okresie wiele dzieci podejmuje pierwsze próby stawania przy meblach. Rozwija się także koordynacja ręka-oko, co pozwala na bardziej skomplikowane manipulacje przedmiotami. Na tym etapie warto podawać dziecku pokarmy dostosowane do wieku do rączki, aby nauczyło się samodzielnego jedzenia. 10-12 miesiąc życia: Mały odkrywca Pod koniec pierwszego roku życia wiele dzieci podejmuje pierwsze próby samodzielnego stania i chodzenia. To również czas, kiedy rozwijają się umiejętności związane z precyzyjną manipulacją, takie jak układanie klocków czy wkładanie małych przedmiotów do pojemników-sorterów. W tym okresie dziecko może zacząć naśladować proste gesty, takie jak klaskanie czy machanie ręką na pożegnanie, co świadczy o rosnącej zdolności do obserwacji i naśladowania otoczenia. Jak wspierać rozwój dziecka? Regularne wizyty u pediatry: Pozwalają monitorować prawidłowy rozwój dziecka i wykryć ewentualne problemy. Warto pamiętać o bilansach zdrowia dziecka. Stymulacja: Oferuj dziecku różnorodne bodźce – zabawki, dźwięki, kolory. Wspólna zabawa: Spędzajcie razem czas, czytajcie książki, śpiewajcie piosenki. Bezpieczeństwo: Zapewnij dziecku bezpieczne otoczenie do zabawy. Karmienie: Dostarczaj dziecku pożywnych posiłków dostosowanych do jego wieku. Pamiętaj: każde dziecko rozwija się w swoim własnym tempie. Ważne jest, aby cieszyć się każdym etapem i wspierać swojego malucha w jego odkrywaniu świata i dać sobie trochę luzu na każdy etap przyjdzie czas.

Sesja noworodkowa – jak się przygotować? Przewodnik dla rodziców

Renata Włoszczyk Fotograf Noworodkowy, Rodzinny, Porodowy Dlaczego warto zdecydować się na sesję noworodkową? Pierwsze dni życia dziecka mijają niezwykle szybko, a wspomnienia z tego okresu są bezcenne. Profesjonalna sesja noworodkowa pozwala uwiecznić te wyjątkowe chwile w pięknych, dopracowanych kadrach. To pamiątka na całe życie zarówno dla rodziców, jak i dla dziecka, które z czasem będzie mogło zobaczyć swoje pierwsze dni na profesjonalnych fotografiach. Kiedy najlepiej wykonać sesję noworodkową? Najlepszy czas na wykonanie sesji noworodkowej to pierwsze 5–14 dni życia maluszka. W tym okresie noworodki śpią głęboko i są bardziej podatne na delikatne pozycjonowanie, co ułatwia pracę fotografowi. Sesję warto zaplanować już w trakcie ciąży, aby mieć pewność, że fotograf będzie miał dostępny termin. Rodzaje sesji noworodkowych – którą wybrać? Istnieje kilka różnych typów sesji noworodkowych, które różnią się stylem i miejscem realizacji: 1. Sesja noworodkowa w studio Stylizowane ujęcia w przygotowanych aranżacjach Profesjonalne akcesoria, tła i oświetlenie Idealna dla rodziców ceniących estetyczne, dopracowane kadry 2. Sesja noworodkowa lifestyle w domu Naturalne ujęcia w codziennym otoczeniu Pokazuje emocje i relacje w rodzinie Świetny wybór dla osób ceniących autentyczność 3. Sesja noworodkowa w plenerze Najlepsza dla starszych noworodków (powyżej 3 tygodni) Naturalne światło i piękne otoczenie Doskonała opcja na wiosnę i lato 4. Sesja noworodkowa w szpitalu Uchwycenie pierwszych chwil życia maluszka Zdjęcia pełne emocji i wzruszeń Wymaga wcześniejszej organizacji z fotografem i personelem szpitalnym Jak przygotować się do sesji noworodkowej? 1. Wybór fotografa Kluczowe jest znalezienie doświadczonego fotografa specjalizującego się w fotografii noworodkowej. Warto sprawdzić portfolio, opinie klientów i porozmawiać o oczekiwaniach. 2. Przygotowanie maluszka Karmienie przed sesją – najedzone dziecko jest spokojniejsze. Ubiór – najlepiej luźne ubranka, które łatwo zdjąć, nie pozostawiające odcisków na skórze. Komfort – w studio fotograf zwykle dba o odpowiednią temperaturę, w domu warto zadbać o przytulne warunki. 3. Stylizacja i akcesoria Fotograf często zapewnia rekwizyty, ale można również zabrać ulubiony kocyk, maskotkę czy rodzinne pamiątki, które nadadzą zdjęciom wyjątkowego charakteru. 4. Planowanie sesji rodzinnej Sesja noworodkowa to doskonała okazja do wykonania zdjęć rodzinnych. Warto przygotować się na wspólne ujęcia z rodzicami i rodzeństwem, ubierając się w stonowane kolory, które nie odwracają uwagi od maluszka. Podsumowanie Sesja noworodkowa to wyjątkowa pamiątka, która pozwala zatrzymać w kadrze najpiękniejsze chwile pierwszych dni życia maluszka. Wybór odpowiedniego fotografa, stylu sesji i odpowiednie przygotowanie to klucz do udanych zdjęć. Niezależnie od wybranego rodzaju sesji, warto zaplanować ją z wyprzedzeniem, by zapewnić sobie i dziecku komfort oraz piękne wspomnienia na lata. Renata Włoszczyk

Automatyczne przedłużenie umowy o pracę do dnia porodu – zasady i wyjątki

Joanna Nowak Radca Prawny/prezes Zarządu Fundacji Gonito Automatyczne przedłużenie umowy – podstawowe zasady i wyjątki Ochrona trwałości stosunku pracy, wyraża się między innymi automatycznym przedłużeniem terminowej umowy o pracę do dnia porodu. Jednak i ta zasada doznaje pewnych wyjątków. Ochrona trwałości stosunku pracy pracownicy w ciąży przejawia się również automatycznym przedłużeniem umowy terminowej do dnia porodu. Ale i w tym przypadku ustawodawca przewidział pewne wyjątki, mianowicie: 1.w przypadku zatrudnienia pracownicy na umowę o pracę na czas określony lub umowę o pracę na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, a które to umowy uległyby rozwiązaniu przed upływem trzeciego miesiąca ciąży. Innymi słowy przedłużeniu do dnia porodu, automatycznie, bez potrzeby jakiegokolwiek działania ze strony pracodawcy czy pracownika, podlegać będą wyłącznie te umowy na czas określony i okres próbny (powyżej jednego miesiąca), których termin rozwiązania przypada na dzień po ukończeniu trzeciego miesiąca ciąży, przy czym pamiętać należy iż miesiące ciąży liczy się inaczej aniżeli miesiące kalendarzowe. Miesiąc ciąży obejmuje 28 dni (1 miesiąc odpowiada 4 równym tygodniom). Oznacza to, że 3 miesiące ciąży to zawsze 12 tygodni (84 dni). 2. umowa nie ulegnie przedłużeniu do dnia porodu również w przypadku zatrudnienia pracownicy na umowę o pracę na czas określony, zawartej w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Tak długo jak trwa umowa o pracę zawarta na czas zastępstwa nieobecnego pracownika, tak długo ciężarna pracownica zastępująca będzie objęta ochroną przed wypowiedzeniem i rozwiązaniem umowy o pracę. Natomiast jej umowa zakończy się z upływem czasu, na jaki została zawarta, w momencie gdy zakończy się okres usprawiedliwionej nieobecności pracownika zastępowanego. Nie ma przy tym znaczenia, w którym miesiącu ciąży będzie pracownica zastępująca. (Zatrudnienie na czas zastępstwa a przedłużenie umowy do dnia porodu – Katarzyna Wrońska-Zblewska). Świadczenia chorobowe po zakończeniu umowy Jeżeli pracodawca nie będzie zobowiązany do przedłużenia umowy do dnia porodu, a pracownica będzie nadal niezdolna do pracy, to pracodawca będzie zobowiązany wypłacić świadczenie chorobowe za okres do końca zatrudnienia, natomiast po tej dacie wypłatę przejmuje ZUS. (W związku z tym, płatnik przekazuje do organu rentowego zaświadczenie ZUS ZLA (pozostawiając w aktach kserokopię potwierdzoną za zgodność z oryginałem) oraz zaświadczenie płatnika składek ZUS Z-3, dokumentujące przychody pracownika stanowiące podstawę do ustalenia wysokości zasiłku). Joanna Nowak

Neofobia żywieniowa – jak wspierać dziecko w budowaniu zdrowych relacji z jedzeniem

Jagoda Data-Roszak Neurologopeda, Terapeuta Karmienia, Terapeuta Oddechu Czym jest neofobia żywieniowa? Neofobia to naturalny etap rozwoju dziecka, który najczęściej pojawia się między 2. a 6./7. rokiem życia. Objawia się niechęcią do próbowania nowych pokarmów lub znanych wcześniej potraw, które zostały podane w nowy, niestandardowy sposób. Przykład? Dziecko chętnie zje marchewkę w całości, ale utartej już odmówi. Choć może to budzić niepokój rodziców, neofobia żywieniowa ma swoje podłoże ewolucyjne. Mechanizm ten chronił młode przed spożywaniem potencjalnie trujących pokarmów. W większości przypadków jest to etap przejściowy, który można łagodnie przejść dzięki odpowiedniemu podejściu. Jak rozpoznać neofobię? Neofobia może przejawiać się w różny sposób: Odmawianie nowych pokarmów lub rezygnacja z wcześniej lubianych. Zwracanie uwagi na sposób podania – zmiana krojenia lub konsystencji może zadecydować o chęci zjedzenia danego produktu. Ostrożność w spożywaniu nieznanych potraw. Kiedy się martwić? Niepokój powinny wzbudzić następujące objawy: Dziecko rezygnuje ze znanych produktów i nie akceptuje nowych w zamian. Silny stres i płacz podczas posiłków. Odmawianie całych kategorii produktów, np. warzyw, owoców czy mięs. Preferowanie jedynie pokarmów o określonej konsystencji, kolorze lub temperaturze. Bardzo uboga dieta, ograniczająca się do kilku produktów. Odmowa jedzenia utrudnia życie rodzinne (np. wyjścia do restauracji). Problemy sensoryczne, takie jak niechęć do dotykania różnych faktur czy jedzenia papek. W takich przypadkach warto skonsultować się ze specjalistą, np. terapeutą karmienia, neurologopedą czy dietetykiem. Jak wspierać dziecko w okresie neofobii? Oto kilka sprawdzonych zasad: Zasada odpowiedzialności Rodzic decyduje, co, kiedy i gdzie podać do jedzenia, a dziecko decyduje, co i ile zje. Ważne, aby nie zmuszać malucha do jedzenia. Zasada ekspozycji Regularne oferowanie nowych produktów w niewielkich ilościach bez presji. Nawet jeśli dziecko ich nie zje, samo zobaczenie i poznanie smaku jest ważnym krokiem. Budowanie pozytywnych skojarzeń Łącz jedzenie z zabawą, rozmową i radością. Zachęcaj do wspólnego przygotowywania posiłków. Cierpliwość i spokój Neofobia to etap przejściowy. Stosowanie pozytywnych technik, a nie presji, przynosi lepsze efekty. Dlaczego neofobia nie zawsze mija samoistnie? Choć neofobia jest etapem naturalnym, jej brak odpowiedniego wsparcia może prowadzić do wybiórczości pokarmowej, która jest bardziej złożonym problemem. Dlatego warto wspierać dziecko w budowaniu pozytywnej relacji z jedzeniem. Podsumowanie Neofobia to ewolucyjny mechanizm, który może być wyzwaniem, ale także okazją do wzmocnienia więzi rodzinnych i nauki nowych umiejętności. Obserwuj swoje dziecko, bądź cierpliwy i pamiętaj, że odpowiednie podejście przyniesie efekty. Jeśli zauważasz niepokojące objawy, skonsultuj się ze specjalistą, który pomoże Ci wesprzeć dziecko w tym ważnym etapie. Joanna Data-Roszak

Czy i jak prosić partnera o wsparcie w karmieniu nocnym?

Dorota Jaworska-Kaźmierczak Położna środowiskowa Podział obowiązków w opiece nad dzieckiem, zwłaszcza w nocy, to temat, który często budzi wiele emocji i wątpliwości. Z jednej strony, naturalną chęcią matki jest karmienie piersią i bliskość z dzieckiem. Z drugiej, zmęczenie i potrzeba odpoczynku są równie istotne. Dlaczego warto prosić o wsparcie? Równy podział obowiązków: Karmienie nocne to tylko jedna z wielu czynności związanych z opieką nad dzieckiem. Dzielenie się nocnymi pobudkami pozwala na lepszy rozkład obowiązków między rodzicami. Odpoczynek dla mamy: Regularny sen jest niezbędny dla zdrowia i dobrego samopoczucia każdej mamy. Wzmocnienie więzi: Wspólna opieka nad dzieckiem może przyczynić się do jeszcze silniejszej więzi między rodzicami. Jak poprosić partnera o wsparcie? Szczera rozmowa: Wybierzcie moment, kiedy oboje będziecie wypoczęci i spokojni. Jasno i otwarcie przedstaw swoje potrzeby oraz powiedz, dlaczego potrzebujesz wsparcia. Empatia: Postaraj się zrozumieć perspektywę swojego partnera. Może on również czuć się zmęczony lub mieć obawy związane z nocnym karmieniem. Konkretny plan: Razem ustalcie, jak będzie wyglądała nocna opieka. Możecie na przykład wprowadzić system dyżurów lub ustalić, że partner będzie przebierał dziecko i uspokajał je, a ty zajmiesz się karmieniem. Docenianie: Nie zapominaj o wyrażaniu wdzięczności za wsparcie. Nawet jeśli początkowo wszystko nie będzie idealnie, doceniaj wysiłki swojego partnera. Co zrobić, jeśli partner nie chce się zaangażować? Jeśli mimo rozmowy partner nie chce się włączyć w opiekę nocną, warto zastanowić się nad przyczynami takiego stanu rzeczy. Może obawia się, że nie poradzi sobie z dzieckiem w nocy, albo czuje, że to nie jego rola. Spróbujcie wspólnie znaleźć kompromis, który będzie satysfakcjonujący dla was obojga. Pamiętaj, że prośba o wsparcie nie jest oznaką słabości, a raczej dowodem na to, że zależy Ci na dobrym funkcjonowaniu całej rodziny. Ważne pytania do zastanowienia: Jakie są Twoje największe obawy związane z poproszeniem partnera o wsparcie? Co możesz zrobić, aby ułatwić partnerowi włączenie się w opiekę nocną? Jakie korzyści może przynieść zarówno Tobie, jak i Twojemu partnerowi podział obowiązków w nocy? Podsumowanie Prośba o wsparcie w karmieniu nocnym to ważny krok w kierunku budowania równowagi między życiem rodzinnym a własnymi potrzebami. Pamiętaj, że współpraca i wzajemne zrozumienie są kluczem do udanego rodzicielstwa. Dorota Jaworska-Kaźmierczak

Wdzięczność – jak nauczyć dziecko szczęścia i budowania relacji

Dorota Jaworska-Kaźmierczak Położna środowiskowa W dzisiejszym zabieganym świecie, pełnym bodźców i codziennych wyzwań, warto zatrzymać się na chwilę i nauczyć nasze dzieci jednej z najważniejszych umiejętności – wdzięczności. To nie tylko sposób na lepsze relacje, ale także na budowanie pozytywnego nastawienia i szczęścia na całe życie. Jak jednak nauczyć dziecko wdzięczności? Oto kilka prostych kroków, które warto wprowadzić do codziennego życia. 4 kroki do nauki wdzięczności u dziecka Zauważaj razem z dzieckiem małe gesty Ucz swoje dziecko dostrzegać życzliwość i piękno wokół niego. To może być uśmiech sąsiada, wspólny spacer z przyjacielem czy ulubione danie przygotowane przez babcię. Porozmawiajcie o tych momentach – co sprawia, że są wyjątkowe i dlaczego warto je docenić? Wzmacniaj pozytywne emocje, które się z tym wiążą. Zadawaj pytania, które uczą refleksji Rozmawiaj z dzieckiem o intencjach innych ludzi. Pytania takie jak: „Dlaczego myślisz, że ktoś zrobił dla Ciebie coś miłego?” lub „Co czujesz, kiedy babcia Cię przytula?” uczą empatii i pomagają zrozumieć, dlaczego warto być wdzięcznym. Łącz wdzięczność z emocjami Naucz dziecko kojarzyć akty dobroci z pozytywnymi uczuciami. Pytaj: „Jak się czujesz, kiedy ktoś okazuje Ci życzliwość?” Dzięki temu dziecko zaczyna rozumieć, że wdzięczność wiąże się z ciepłymi, budującymi emocjami. Pokazuj różne sposoby wyrażania wdzięczności Wdzięczność to nie tylko słowa. Zachęcaj dziecko do wyrażania jej w różnorodny sposób – poprzez uśmiech, przytulanie, rysunek, a czasem drobny upominek. Ucz, że każda forma wdzięczności ma ogromne znaczenie. Dlaczego warto uczyć dziecko wdzięczności? Dzieci, które praktykują wdzięczność, odnoszą liczne korzyści: Osiągają lepsze wyniki w szkole – pozytywne nastawienie sprzyja motywacji i zaangażowaniu w naukę. Są szczęśliwsze i bardziej optymistyczne – zamiast skupiać się na brakach, cieszą się tym, co mają. Budują silniejsze relacje – wdzięczność wzmacnia więzi rodzinne i przyjacielskie. Są mniej materialistyczne – doceniają wartości niematerialne, takie jak miłość i bliskość. Wdzięczność – inwestycja w przyszłość dziecka Uczenie dziecka wdzięczności to proces, który przynosi korzyści na całe życie. Dziecko, które potrafi doceniać, staje się bardziej empatyczne, szczęśliwe i otwarte na świat. Najlepszym sposobem na naukę wdzięczności jest własny przykład. Pokaż swojemu dziecku, jak dostrzegać dobro w codziennych sytuacjach i wyrażać wdzięczność – małymi krokami ku lepszym relacjom i większemu szczęściu. Dorota Jaworska-Kaźmierczak